بررسی تأثیر سلول های بنیادین اتولوگ با منشأ سلول های منوکلئر خون محیطی (cd۳۴)  در بهبود زخم پای دیابتی و جلوگیری از آمپوتاسیون اندام

مقدمه: چندین مطالعه به صورت مداخله ای نشان داده که سلول های بنیادین حاصل از آسپیراسیون مغز استخوان یا سلول های منونوکلئر خون محیطی (cd34) می توانند منجر به آنژیوژنز و بهبود فعالیت بافتی در بافت ایسکمیک شده و به بهبود زخم کمک کنند اما نتایج آنها ضد و نقیض بوده، لذا ما تصمیم گرفتیم تحقیق حاضر را با نمونه بیشتر انجام دهیم.روش ها: در این روش سلول های بنیادین گرفته شده از خون محیطی تحریک شده با فاکتور کلونی محرک گرانولوسیت (g-csf) به 7 بیمار مبتلا به زخم پای دیابتی تزریق گردید و14 بیمار به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند که 3 ماه بعد هر دو گروه از نظر اندازه و بهبود زخم و کاهش درد و برقراری مجدد نبض و میزان آمپوتاسیون و عوارض ناشی از سلول های بنیادین مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: در گروه مورد، خون رسانی بافتی نسبت به گروه شاهد بهتر شده است که این مساله با بهبود abi (035/0=p) و برقراری مجدد نبض (01/0=p) تفاوت معنی داری داشته و میزان آمپوتاسیون ماژور (بالای مچ پا) در گروه شاهد 7 نفر از 14 نفر بوده اما در گروه مورد در طی سه ماه آمپوتاسیون ماژور دیده نشد (04/0=p). همینطور درد ناشی از ایسکیمی اندام در گروه مورد در طی سه ماه کاهش بارزی نسبت به گروه شاهد داشت (01/0=p).نتیجه گیری: تحقیق حاضر نشان داد که تزریق سلول های بنیادین گرفته شده از خون محیطی در بهبود زخم پای دیابتی مؤثر بوده و در بهبود خون رسانی به اندام مبتلا کمک کننده است و از آمپوتاسیون اندام جلوگیری می کند.